رها شده از قفس آزادی
کاش کودک بودم تا بزرگترین شیطنت زندگی ام نقاشی روی دیوار بود ای کاش کودک بودم تا از ته دل می خندیدم نه اینکه مجبور باشم همواره تبسمی تلخ برلب داشته باشم ای کاش کودک بودم تا در اوج ناراحتی و درد با یک بوسه همه چیز را فراموش می کردم "خدایا چه بی حساب و بی صدا می بخشی و ما... چه حسابگرانه تسبیح می گوئیم" "می گن با هرکی دوست بشی شکل و فرم اونو می گیری... فکرشو کن... اگه عاشق خدا بشی چه زیبا شکل می گیری"
"خدایا آنگونه زنده ام بدار که نشکند دلی از زنده بودنم و آنگونه بمیرانم که به وجد نیاید کسی از نبودنم"
لخت و خسته و گرفتار سر پا ایستاده یک مرد مردیه که غصه هاشو نمیشه با دریا شستش همدمش پرنده ای بود که اونم صیادی گشتش آی مترسک با یه قریاد بگو گله هاتو با باد بگو که هیچکسی نیست بکنه از من کمی یاد اما من میگم مترسک تو اگه از جنس چوبی آدما قلبشون سنگه ندارن دنیای خوبی
امید بی ثمری خانه در دلم کرده است به باغ و دشت و بیابان به برگ برگ درختان به روح سبز گیاهان گر از کمند تو دل رست دوباره آورم ایمان که عشق بیهوده است.... شعر عاشقانه،شعر وحدت و یگانگی ست،شعر یکی شدن. آن گونه که کائنات همیشه و همواره در نظمی مداوم ودر مسیر تکامل خود به وحدت می رسند. کسی که می تواند یک نفر را عاشقانه دوست بدارد،بی شک درتکامل خود آن قدر توانا خواهد شد که می تواند جمع و جمعیتی و ملّتی را نیز دوست داشته باشد.و کسی که تمرین نفرت می کند او نیز آمادگی نفرت ورزیدن به همه را به راحتی در خود نهفته خواهد داشت.. و شاعر در این میان ،تمرین شعر،تمرین عشق نیز می کند. کشش و جذبه در شعر عاشقانه نیز به نیروی غیبی ست، به توانایی آنچه را که بزرگ تر است صورت می گیرد، و کم کم از جز به کل می رسد. شعر عاشقانه،از هر سو به طواف نشستن و استحاله شدن است، به گونه ای که از انزوای درونی می جوشد و بیرون را سیراب می کند. ونیـزشــعرمثل تمام رفتارهای ما ریشه در عاشقانه ها دارد و ما شاید بی خبریم.وآنجا که رفتار های ما ضد عاشقانه است، باز این حالت به نوعی دارد از عاشقــانه نبودن انتقــــــام می گیرد. اون روزا که هوای دریا داشتم با موجا هر غروب،قرار می ذاشتممث موجای عاشق وقتی چشای آسمون خون می شد تموم دریا نقره بندون می شد ماه می اومد با سینه ریز پاره می ریخت تو دریا پولک ستاره اون جا می شد عروس دریا رو دید صدای قلب ماهیا رو شنید ما رفقای عهد بارون بودیم تو دستای نسیم،پریشون بودیم دستای من تو دست نرم آب بود شاهد ماجرای ما حباب بود هیچکی به جز ما توی ساحل نبود عاشق شدن اون روزا مشکل نبود اون روزا.. آخ!چه حس و حالی داشتن کلاغای قصّه مجالی داشتن آخر هیچ شعری غم انگیز نبود تو سرنوشت هیچکی پاییز نبود بیا بازم کاری کنیم کارستون «بهاریه»بگیم واسه زمستون با سنگ خارا مهربونی کنیم دلای خشکیده رو دریا کنیم پنجره های بسته رو وا کنیم بیا مث موجای عاشق باشیم با هر کسی عاشقه،صادق باشیم
"خدایا تو میبینی و سکوت میکنی
ولی ...
مردم نمی بینند و فریاد می زنند"
اگر سالم هستی، دیگه چیزی نمونده که نگرانش باشی؛
اما اگه مریضی، فقط دو چیز وجود داره که نگرانش باشی: اینکه دست آخر خوب می شی یا می میری.
اگه خوب شدی که دیگه چیزی برای نگرانی باقی نمی مونه؛
اما اگه بمیری، دو چیز وجود داره که نگرانش باشی: اینکه به بهشت بری یا به جهنم.
اگر به بهشت بری، چیزی برای نگرانی وجود نداره؛
ولی اگه به جهنم بری، اون قدر مشغول احوالپرسی با دوستان قدیمی می شی که وقتی برای نگرانی نداری!
پس در واقع هیچ وقت هیچ چیز برای نگرانی وجود نداره!!
امیدوارم همیشه سلامت و شاد باشید
| قالب رایگان وبلاگ پیچک دات نت |
